Εκπαίδευση και επιστημονικά επιτεύγματα του Κουβανικού λαού: μια εμπειρία που αξίζει να συζητηθεί
Η Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης
σας προσκαλεί σε εκδήλωση/συζήτηση με θέμα:
Εκπαίδευση και επιστημονικά επιτεύγματα του Κουβανικού λαού:
μια εμπειρία που αξίζει να συζητηθεί
Τρίτη 8/9/2020 στις 8 μ.μ. στην ταράτσα της Εργατικής Λέσχης Ν. Σμύρνης, Αιγαίου & Ελ. Βενιζέλου 12
Η Κούβα αναγνωρίζεται διεθνώς για το υψηλό επίπεδο της παιδείας και της υγείας της αλλά και για τα επιτεύγματα στον τομέα της επιστημονικής έρευνας σε σχέση με την υπόλοιπη Λατινική Αμερική και Καραϊβική και θεωρείται, σε πολλούς δείκτες, συγκρίσιμη με τον αναπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο. Το γεγονός αυτό πιστοποιούν διεθνείς οργανισμοί όπως η UNESCO, αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ και η Παγκόσμια τράπεζα.
Πώς η Κούβα, μια φτωχή χώρα, πρώην αποικία, κατάφερε μέσα σε μερικές δεκαετίες να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό και να περάσει σε αυτήν την υψηλή ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας κυρίως στην Ιατρική και την Βιοτεχνολογία; Τι μπορούμε να μάθουμε από την εμπειρία της;
Η Εργατική Λέσχης διοργανώνει εκδήλωση προσεγγίζοντας τα ερωτήματα αυτά.
Στην εκδήλωση θα προβληθεί το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ Maestra (Δασκάλα,29’) της Catherine Murphy για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού στην Κούβα μέσα σε έναν χρόνο, με την κινητοποίηση δεκάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων.
Στην εκδήλωση συμμετέχουν η Zelmys María Domínguez Cortina, Πρέσβειρα της Κούβας στην Ελλάδα, Πανεπιστημιακός, που θα μιλήσει για την Επιστημονική Έρευνα στην Κούβα και τη σύνδεση της με την Εκπαίδευση, ο Oriol Marreno, Πρόξενος της Κούβας στην Ελλάδα και η Catherine Murphy, σκηνοθέτρια (μέσω skype) που θα μας μεταφέρει την εμπειρία της από το γύρισμα του ντοκιμαντέρ.
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.
Μερικά στοιχεία από πρόσφατη έκθεση της UNESCO:
– Σήμερα η Κούβα αφιερώνει το 13% του προϋπολογισμού στην παιδεία, το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως.
– Η πρόσβαση σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης είναι δωρεάν για όλο τον λαό.
– Το 100% των παιδιών είναι εγγεγραμμένο σε σχολική βαθμίδα ανάλογη της ηλικίας του.
– Το 93.2% των παιδιών συνεχίζουν τις σπουδές τους μετά την 3η γυμνασίου.
– Η αναλογία δασκάλου/μαθητών είναι 1 προς 20.
– Τα περισσότερα σχολεία παραμένουν ανοιχτά 6:30πμ έως 6:30μμ για να εξυπηρετούνται οι εργαζόμενοι γονείς.
– Η πλειονότητα των διδασκόντων έχει ολοκληρώσει τουλάχιστον 5ετή φοίτηση σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών.
– Υπάρχουν 23 ιατρικές σχολές, ενώ πριν από την επανάσταση του 1959 υπήρχαν μόλις 3.
– Ιδρύματα ειδικής αγωγής είναι διαθέσιμα για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες.
– Το ποσοστό των φοιτητών πανεπιστημίου ανά 100 000 κατοίκους υπερβαίνει τον λατινοαμερικάνικο και τον παγκόσμιο μέσο όρο.
Ο εργαζόμενος λαός της Κούβας, παλεύοντας για πραγματική ανεξαρτησία και ανάπτυξη σε όφελος της πλειοψηφίας, ακολούθησε το 1959 τον δρόμο του σοσιαλισμού. Πήρε τις τράπεζες, τις αγροτικές και βιομηχανικές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας στα χέρια του. Αυτοί οι πόροι τέθηκαν στην υπηρεσία των αναγκών των εργατών και αγροτών για τη μόρφωση και την υγεία. Ακόμα και μέσα στον ανταρτοπόλεμο, στα βουνά, ο αλφαβητισμός και η μόρφωση υπήρξε στόχος και προτεραιότητα του αγώνα. Το έργο αυτό υποστηρίχτηκε μαζικά από τη νεολαία των πόλεων, κορίτσια και αγόρια, που έγιναν εθελοντές δάσκαλοι στις αγροτικές περιοχές. Η μόρφωση, όπως είχε διδάξει από τον 19ο αιώνα ο απόστολος της κουβανικής ανεξαρτησίας Χοσέ Μαρτί, είναι προϋπόθεση για την αποτίναξη της βαριάς κληρονομιάς της αποικιοκρατίας και της εκμετάλλευσης. Η θέση των νεαρών επαναστατών του 1959 –του Φιντέλ Κάστρο, του Ραούλ Κάστρο, του Τσε Γκεβάρα και τόσων άλλων– ήταν ότι μόνο ένας μορφωμένος λαός μπορεί να είναι ελεύθερος, και σε αυτή τη βάση χάραξε η κυβέρνηση της Κούβας όλη τη μετέπειτα πορεία της.
Το νησί αυτό των 11 εκατ. κατοίκων αντιμετωπίζει εδώ και πάνω από 5 δεκαετίες τη στρατιωτική απειλή και τον εμπορικό και χρηματοπιστωτικό αποκλεισμό από τον πανίσχυρο γείτονά του στο Βορρά που έχει κοστίσει στην οικονομία της χώρας 1,1 τρις δολάρια. Δοκιμάστηκε σκληρά και από την κατάρρευση των εμπορικών της σχέσεων με τη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη μέσα στη δεκαετία του 1990.
Ποτέ όμως δεν παρέκκλινε η Κούβα από τη δέσμευσή της στην καθολική και ποιοτική εκπαίδευση. Όλα αυτά τα χρόνια δεν έκλεισε ούτε ένα σχολείο και δεν στερήθηκε τη μόρφωση που δικαιούται ούτε ένα παιδί. Και δεν έπαψε να ενισχύει με δασκάλους εθελοντές καταπολεμώντας τον αναλφαβητισμό, τη Λατινική Αμερική και όχι μόνο.
Μελετώντας την ανάπτυξη της παιδείας της, φτάνουμε από τον πιο σύντομο δρόμο στην ίδια την καρδιά της σοσιαλιστικής Κούβας.
