ΖΕΙ!

Παραθέτουμε το κείμενο που εξέδωσε η ΕΛΜΕ της περιοχής μας για τον Νίκο Τεμπονέρα:

ΕΛΜΕ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ-ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ-ΜΟΣΧΑΤΟΥ

                                                               ΚΑΛΛΙΘΕΑ 7-1-21

Ν. ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ: 30 χρόνια μετά ο αγώνας συνεχίζεται…

                           “ερήμωσα τη ζωή μου για να με συναντά το μέλλον…“

30 χρόνια πριν: η εκπαίδευση βρίσκεται σε εξέγερση. Η αντιμεταρρύθμιση της Ν.Δ. με πρωτεργάτη τον Β. Κοντογιαννόπουλο ξεσηκώνει χιλιάδες μαθητές και εκπαιδευτικούς. Ακολουθούν μαζικές καταλήψεις και διαδηλώσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Το σχέδιο της Ν.Δ. για «ανακατάληψη» των σχολείων βάζει στο προσκήνιο του σκοταδιού το κράτος και το παρακράτος. Ένα μαύρο μέτωπο που στοχεύει με σημάδι τη ζωή του Ν. Τεμπονέρα, ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο 3^ο Λύκειο της Πάτρας.              Οι «Κένταυροι» αξιοποιούνται και προχωρούν σε βίαιες ανακαταλήψεις σχολικών κτιρίων με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Το πραγματικό πρόσωπο της Δεξιάς, ξεδιπλώνεται στο λοστάρι του Καλαμπόκα που υψώνεται και χτυπάει. Η πολιτική δολοφονία του συναδέλφου μας ρίχνει στους δρόμους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, μαθητές και πολίτες προκειμένου να υπερασπίσουν τα τιμαλφή της εκπαίδευσης και της κοινωνίας: Παιδεία – Δημοκρατία.

Σήμερα 30 χρόνια μετά: λεηλατούν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων καταδικάζοντας την κοινωνία στη φτώχεια, στην εξαθλίωση και στο θάνατο.

• Κατηγορούν την κοινωνική βάση ως υπεύθυνη για την ένδεια, την πανδημία, τις εκατόμβες νεκρών.
• Μολύνουν τους πολίτες με το φόβο για να εδραιωθούν στην απραξία και τη σιωπή.

«Ξέρω ποτέ δε σημαδεύουν στα πόδια, στο μυαλό είναι ο στόχος ε!»

     Σήμερα 30 χρόνια μετά: η βία και η άγρια καταστολή σημαιοστολίζουν το ίδιο απαράλλακτο κράτος που επιχειρεί να ρίξει στο μισόφωτο τις ζωές μας. Στην υποαπασχόληση, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην ημιανεργία και στις τρίμηνες συμβάσεις. Είναι η κυβέρνηση των «αρίστων» που προσπαθεί με κάθε τρόπο να γίνει μόνιμη συνήθεια ο κόμπος στο λαιμό για την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας και να συμφιλιωθεί η συνείδηση με την υποταγή.

           Ο ορατός κόσμος της κοινωνίας όμως δεν είναι το βαλτωμένο τοπίο της βαθιάς ύφεσης. Δεν είναι τα κυκλικά ερείπια της ιστορίας που επαναφέρουν με την ίδια άγρια τροχιά τη βία και την τρομοκρατία ενός κράτους και μιας κυβέρνησης που αντιμάχεται τον εχθρό – λαό.

Ο ορατός κόσμος της κοινωνίας και της εκπαίδευσης που δρα συλλογικά δεν ξεχνά πως ο ήλιος για να ανέβει ψηλά πρέπει να στραγγαλίσει τα ερείπια του ναού της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης. Να γκρεμίσει το κέρδος, τον ανταγωνισμό, την απαγόρευση, τη βίαιη καταστολή και μαζί την χλιδή και τον πλούτο που προβάλλονται ως αξίες της κοινωνίας.

Αυτές είναι οι λέξεις που πρέπει το βέβαιο ρεύμα του δικού μας ποταμού να ξεβράσει στις όχθες ως υλικά άχρηστα που μολύνουν την αξία του ανθρώπου.

Έτσι σήμερα 30 χρόνια μετά θα τιμήσουμε την απώλεια του συναδέλφου μας Ν.Τεμπονέρα. Σταματώντας την επανάληψη των κυκλικών ερειπίων της δολοφονίας των ανθρώπων και των ιδεών. Όταν οι μουδιασμένοι και μόνοι γίνουν πολλοί θα πυρπολήσουν τις πληγές της ζωής και θα νοηματοδοτήσουν την ελπίδα για μια κοινωνία χωρίς διαιρέσεις και ένα σχολείο που δε ματώνει αλλά φωτίζει το νου στον αγώνα και στην ελευθερία.

Δε θέλω εγώ τον κόσμο σας όσα και να μου τάξει

μα εγώ είμαι άμμος στα γρανάζια σας και το πιο κακό όνειρό σας.