Την Παρασκευή 16/3, 7.30μμ, προβάλλεται στην Εργατική Λέσχη η ταινία Kuhle Wampe και ακολουθεί συζήτηση με τη συγγραφέα Νάντια Βαλαβάνη

Kuhle Wampe ή Σε ποιόν ανήκει ο κόσμος / Kuhle Wampe oder Wem gehoert die Welt
του Ζλατάν Ντούντωφ
Σενάριο: Μπέρτολτ Μπρεχτ & Έρνστ Ότβαλτ
Μουσική: Χανς Άισλερ
Γερμανία, 1932, 73′

Μια ταινία για τους βερολινέζους ανέργους στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τον καιρό της μεγάλης κρίσης
[Ο χώρος των γυρισμάτων δεχόταν επιθέσεις από τα Τάγματα Εφόδου (SA) των ναζί, γι’ αυτό και περιφρουρούταν από τα μέλη του Rotfrontkämpferbund (Σύνδεσμος των Μαχητών του Κόκκινου Μετώπου). Η προβολή της ταινίας αρχικά απαγορεύτηκε, αλλά μετά από έντονες διαμαρτυρίες και μαζικές διαδηλώσεις η απαγόρευση άρθηκε και προβλήθηκε λογοκριμένη. Ο Μπρεχτ, κατά την πρώτη νίκη της λογοκρισίας, θα δηλώσει ειρωνικά: Μόνο οι λογοκριτές κατάλαβαν το πραγματικό νόημα της ταινίας.]

Μπροστά! Χωρίς να ξεχνάμε ποιος είναι ο δρόμος μας!

Μπροστά, χωρίς να ξεχνάμε: σε ποιον ανήκει ο δρόμος;

Σε ποιον ανήκει ο κόσμος;

Μπρεχτ

Πρόκειται για ένα συλλογικό κινηματογραφικό πείραμα, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Μπρεχτ, μιας κολεκτίβας νεαρών αριστερών καλλιτεχνών που συγκροτήθηκε ειδικά για το γύρισμα της. Είναι ταυτόχρονα η πρώτη γερμανική ομιλούσα ταινία με θέμα την εργατική τάξη, ένα χρόνο πριν οι ναζί σαρώσουν στη Γερμανία τα πάντα. Σε μορφή ντοκιμαντερίστικη, είναι ωστόσο μια ταινία μυθοπλασίας με θέμα την κατάσταση των ανέργων στο Βερολίνο την περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης σε μια Γερμανία με 5.000.000 άνεργους. Στο επίκεντρο της βρίσκεται η ιστορία μιας εργατικής οικογένειας το καλοκαίρι του 1931, με κλασικές μικροαστικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της – με άλλα λόγια, μιας τυπικής εργατικής οικογένειας. Κεντρικό σημείο αναφοράς γίνεται σταδιακά η κόρη της οικογένειας, το μόνο μέλος της με ριζοσπαστικές πολιτικές απόψεις, που ταυτόχρονα αναζητεί το δρόμο και της γυναικείας της απελευθέρωσης.

Στην ταινία συμμετέχουν 9 ηθοποιοί, οι περισσότεροι ερασιτέχνες εργάτες κι εργάτριες, 4.000 εργάτες-αθλητές του Αθλητικού Εργατικού Ομίλου Φίχτε και τα Κόκκινα Χωνιά, το πιο διάσημο εργατικό θέατρο δρόμου της εποχής. Τα τραγούδια του Άισλερ στο έργο τραγουδούν τρεις εργατικές ερασιτεχνικές χορωδίες, συνολικά 300 τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Με άλλα λόγια, στην ταινία παρουσιάζεται ένα πανόραμα των εργατικών ερασιτεχνικών καλλιτεχνικών θεσμών (συνολικά 10.000 ηθοποιοί, 500.000 τραγουδιστές-χορωδοί, 1.100.000 αθλητές και αθλήτριες) στη Γερμανία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.

Η Νάντια Βαλαβάνη στην εισήγηση της θα αναφερθεί στο περιεχόμενο, τα μέσα και την ιστορία γυρίσματος αυτής της ταινίας, της μοναδικής με την οποία ο Μπρεχτ ασχολήθηκε προσωπικά με όλα τα στάδια της παραγωγής της, συμπεριλαμβανομένου και του μοντάζ, με έντονες επιδράσεις απ’ τις τεχνικές του Σεργκέι Αιζενστάιν.  Στην πρόσληψη της κατά τη σύντομη 6μηνη «καριέρα» της, που διέκοψε η επικράτηση του ναζισμού. Αλλά και στις πρωθύστερες μάχες που δόθηκαν με την Επιτροπή Λογοκρισίας, τόσο από μεριάς των δημιουργών της όσο κι ενός ευρύτατου μετώπου προοδευτικών διανοούμενων και καλλιτεχνών,  καθώς αποτελεί μια από τις ελάχιστες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, για την οποία έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας προκειμένου να επιτραπεί η προβολή της.

Η κόπια που θα προβληθεί αποτελεί αναπαραγωγή της λογοκριμένης εκδοχής της ταινίας που προβλήθηκε το 1932, καθώς τα 10 τμήματα της που αφαιρέθηκαν και το ίδιο το πλήρες σενάριο της χάθηκαν μέσα στις θύελλες της γερμανικής ιστορίας.

Η ταινία διανέμεται από τη New Star.