Δικαστήρια “ευαίσθητα” για βρώμικους τοίχους, αναίσθητα για τη δράση των φασιστών

Τη Δευτέρα 8/4 γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη επεισοδίου μεροληψίας της δικαστικής εξουσίας και αυταρχικότητας του κράτους. Ο αγωνιστής Μ.Ζ. και η αγωνίστρια Τ.Σ., μέλη της Εργατικής Λέσχης Νέας Σμύρνης, καταδικάστηκαν σε 4μηνη φυλάκιση με αναστολή, γιατί πριν από 6 (!) χρόνια συνελήφθησαν την ώρα που έγραφαν αντιφασιστικό σύνθημα, μόλις μια βδομάδα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από φασίστα της Χρυσής Αυγής. Για το ίδιο “αδίκημα” είχαν συλληφθεί μαζί τους, άλλοι δύο συναγωνιστές, οι οποίοι είχαν δικαστεί ξεχωριστά -χωρίς κανένα προφανή λόγο- ωστόσο είχαν αθωωθεί. Σε αυτήν όμως την περίπτωση, παρότι και η εισαγγελέας πρότεινε να τους καταλογιστεί απλή φθορά και άρα να παραγραφεί το “αδίκημα”, το δικαστήριο τους έκρινε ένοχους για διακεκριμένη φθορά και έτσι καταδικάστηκαν παρά το ότι στη δίκη προσκομίστηκε αποδεικτικό υλικό ότι τα συνθήματα γράφτηκαν πάνω σε ένα ήδη φθαρμένο κτίριο.

Η περιγραφή και μόνο της φύσης του “αδικήματος” για το οποίο καταδικάστηκαν οι δύο αγωνιστές κάνει ξεκάθαρο πως το κράτος εξαπολύει πόλεμο σε καθένα/καθεμιά που σηκώνει κεφάλι όχι μόνο απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, αλλά ακόμη και απέναντι στους φασίστες. Πρόκειται για μια άδικη και εκδικητική καταδίκη που μόνο στόχο έχει να τσακίσει το φρόνημα όσων αγωνίζονται, να μας φοβίσει.

Στην πραγματικότητα ο φόβος βρίσκεται στη άλλη πλευρά.

Φοβούνται όσους/ες δεν σκύβουν το κεφάλι και παρά τον αρνητικό συσχετισμό παλεύουν ενάντια στο φασισμό, τη φτώχεια και κάθε καταπίεση. Στα πρόσωπά μας βλέπουν τον εσωτερικό εχθρό που πρέπει να αντιμετωπιστεί, ακριβώς γιατί απειλεί τη “σταθερότητα” τους, μια σταθερότητα εξαθλίωσης για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.

Αν τα αντιφασιστικά μας συνθήματα προσβάλουν τα “δημοκρατικά” αισθήματα του κράτους, τότε είναι σαφές γιατί είναι στο απυρόβλητο αυτοί που δολοφονούν μετανάστες και ντόπιους, αυτοί που εγκλωβίζουν χιλιάδες ανθρώπους σε στρατόπεδα και τους κλείνουν το δρόμο στα τρένα, αυτοί που σκότωσαν τον Ζακ, τον Εμπουκά, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο.

Οι ένοχοι βρίσκονται ελεύθεροι με την κάλυψη του κράτους.

Αν τα αντιφασιστικά συνθήματα στους τοίχους είναι προσβλητικά και επικίνδυνα για αυτούς, εμείς θα συνεχίσουμε να τα γράφουμε και να παλεύουμε για να τσακίσουμε το φασισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές! Ο φασισμός τσακίζεται στο δρόμο